ابر و کوچه ؛ سلفون

ابر و کوچه

نویسنده: فریدون مشیری
ناشر: نیل
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 170
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1347 - دوره چاپ: 3

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ نوشته تقدیمی دارد ، فاقد صفحات چهار صفحه (65 ، 66 ، 131 ، 132)

مروری بر کتاب

سرانجام مشیری پس از چند سال معروفترین شعر خود را در 1339خورشیدی به نام «کوچه» در مجله روشنفکر به چاپ رساند. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است. بی تو، مهتاب شبی، باز از آن کوچه گذشتم **ابر این شاعر نام آشنای معاصر در 1340 سومین دفتر شعرش را تحت عنوان «ابر» به چاپ رساند. شعر کوچه فریدون در این زمان شهرت باور نکردنی یافت و به زودی بر سر زبان ها افتاد. این دفتر به چاپ های بعدی نیز رسید و این شعر موجب شد که عنوان اثر به «ابر و کوچه» تغییر پیدا کند.

بوي باران، بوي سبزه، بوي خاك
شاخه هاي شسته، باران خورده، پاك
آسمان آبي و ابر سپيد
برگهاي سبز بيد
عطر نرگس، رقص باد

...

بي تو، مهتاب‌شبي، باز از آن كوچه گذشتم، 
همه تن چشم شدم، خيره به دنبال تو گشتم، 
شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم، 
شدم آن عاشق ديوانه كه بودم. 

در نهانخانة جانم، گل ياد تو، درخشيد 
باغ صد خاطره خنديد، 
عطر صد خاطره پيچيد: 

يادم آم كه شبي باهم از آن كوچه گذشتيم 
پر گشوديم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتيم 
ساعتي بر لب آن جوي نشستيم. 

...
بهار میرسد اما ز گل نشانش نیست
نسیم رقص گل آویز گل فشانش نیست
دلم به گریه خونین ابر میسوزد
که باغ خنده به گلبرگ ارغوانش نیست

چنین بهشت کلاغان و
بلبلان خاموش
بهار نیست به باغی که باغبانش نیست

چه دل گرفته هوایی چه پا فشرده شبی
که یک ستاره لرزان در آسمانش نیست
کبوتری که در این آسمان گشاید بال
دگر امید رسیدن به آشیانش نیست

ستاره نیز به تنهاییش گمان نبرد
...