آموک

نویسنده: اشتفان تسوایگ (استفن زوایک)
مترجم: رحمت الهی
ناشر: زوار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 96
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1332 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب 

داستان آموک (یا مجنون دونده) یکی از نخستین داستانهای کوتاه اشتفان تسوایگ نویسنده نامدار اتریشی است که تقریباً نود سال پیش (به طور دقیق در سال ۱۹۲۲ میلادی) همراه با سه داستان کوتاه دیگر (ازجمله نامه از زنی ناشناس) در یک جلد منتشر شد و مورد استقبال شدید و بی‌سابقه خوانندگان آلمانی زبان قرار گرفت. از آن تاریخ تا به حال، داستانها و بیوگرافی‌هایی که تسوایگ نوشته به تمام زبان‌های زنده دنیا ترجمه شده‌اند و چاپ‌های متواتر و پر تیراژ آنها، هنوز هم که هنوز است، در تمام کشورهای اروپایی و امریکایی ادامه دارد.

داستان آموک که از زبان یک دکتر اروپائی که سالها در مستعمره هند هلند (اندونزی امروز) مشغول خدمت بوده است نقل می‌شود – و می‌شود گفت اعترافات یک «پزشک نادم» اروپائی است که سرگذشت دردناک خود را در این مستعمره جنوب شرقی آسیا برای خالق داستان (اشتفان تسوایگ) نقل می‌کند – یکی از زیباترین و شاید (به عقیده مترجم) زیباترین داستان کوتاه نویسنده فقید باشد که در نوشتنش از احساسات و مشاهدات شخصی خود در هندهلند (اندونزی) که در اوایل قرن کنونی به آنجا سفر کرده بود، الهام و تأثیر گرفته است.

استیفن تسوایک- اشتفان زاویک-استفان تسوایک- نویسنده و بیوگرافی نویس بزرگ اتریشی در سال 1881 از یک خاطره توانگر در شهر وین دیده به جهان گشود. پس از پایان تحصیلات در رشته حقوق به مسافرت در کشورهای اروپایی پرداخت.

وی کار نویسندگی و ترجمه خود را از سال 1894 آغاز کرد. اولین اثر او به نام «لوند» او را به عنوان یک نویسنده بزرگ به جهانیان شناساند. وی پیرو آئین یهود بود و پس از روی کار آمدن نازی ها در آلمان به برزیل ر فت. تسوایک یکی از شاگردان فروید است و از میان نویسندگان آلمانی زبان در این مورد هیچ کدام به پای او نمی رسند. شهرت نویسندگی وی از دو جهت است. یکی داستان نویسی و دیگری نوشتن شرح حال.این نویسنده عالیقدر در سال 1942 در برزیل خودکشی کرد.

از کتاب های او می توان: نامه یک زن ناشناس، ماجرای جوانی یک استاد، آموک، شطرنج باز، تقدیر، راز، تخریب یک قطب، 24 ساعت از زندگی یک زن و در زمینه شرح حال کتاب های: بالزاک، ماژلان، فروید، ماری استوارت، ماری آنتوانت، ماکسیم گورکی و ژوزف فوشه را نام برد.