آموختن برای زیستن

آموختن برای زیستن

نویسنده: ارتور پتروفسکی , مجید رهنما , فردریک شامپیون , ادگار فور , عبدالرزاق قدوره , هانری لوپز , فیلیپ هررا
مترجم: محمد قاضی , پوری سلطانی , پرویز همایون پور , داور شیخاوندی 
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 464
اندازه کتاب: رقعی لب برگشته - سال انتشار: 1356 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب 

گزارش کمیسیون بین المللی توسعه تعلیم و تربیت

اخیرا فرصتی دست داد تا چگونگی آموزش علوم را در چند کشور آسیایی مقایسه کنیم.نکته جالبی که از این مقایسه حاصل‌ آمده،آن بود که در بیشتر این کشورها هم مانند غرب،هدفها را مورد تجدیدنظر قرار داده‌اند و دیگر مانند گذشته،تأکیدی بر ایجاد مهارتهای سنتی و قدیمی نمی‌کنند. 

پدران ما،زندگی ساده‌ای داشتند.عصر تکنولوژی هنوز آغاز نشده بود.در خانه‌ها یخچال،تلویزیون و تلفن وجود نداشت. با اتومبیل به محل کار نمی‌رفتند و نگران آلودگی هوا و نازک شدن‌ لایه ازون یا باران اسید نبودند.تحصیل آسان بود... 

ایلیچ در برابر جریان غالب که آموختن را در جهت کسب موقعیت، درآمد و چیز هایی از این دست می داند از ایده «آموختن برای زیستن» یا «آموختن برای شدن» (learning to be) دفاع می کند و به انتقاد از کلیت و بنیان مدرسه می پردازد، چراکه مدرسه نهادی است که هیچ انعطافی در برابر فرد ندارد و به جای آنکه مدرسه خود را با خواسته ها و نیاز های افراد تطبیق دهد، این افرادند که باید خواسته های خود را با مدرسه مطابق کنند. 

مدرسه به تمامی، آموزش را مصادره کرده و تحت سلطه خویش درآورده، بیان داشت: این انحصاری کردن آموزش در حالی صورت می گیرد که افراد پیش از ورود به مدرسه، آموزش های بسیاری می بینند، اما مدرسه تنها آن آموزشی را می پذیرد که در خود آن صورت گرفته است.

فرد پیش از ورود به مدرسه به صورتی آزادانه می آموزد، اما نقش معلم در مدرسه نقشی حیاتی و محوری است. معلم با اتوریته خویش مطالب از پیش آمده شده را در بطن افراد می گنجاند و به عبارتی به آنها تنفیذ می کند که فرد باید این آموزه ها را کشف کند و در بستری آزادانه فراگیرد

زندگی کردن نوعی مهارت است، نوعی مهارت قابل آموزش که از بدو تولد تا انتهای حیات آدمی جریان دارد. مدرسه نیز به عنوان قاعده مند ترین فضای آموزشی و نیز تاثیرگذارترین مرحله آموزش می تواند مطرح باشد که کودک و نوجوان ابتدا از همین مسیر به کسب مهارت های زندگی بخصوص در شکل امروزین خود نائل شده و پی به قواعد زیستن می برد. منظور ما از زیستن یعنی سالم، شاداب و پویا زیستن. دانش آموزی که مهارت های زندگی را به خوبی کسب کرده، می تواند سلامت جسمی خود را حفظ و به دور از استرس های روانی در موقعیت های مختلف تصمیم گیری کرده و با قاطعیت و در عین حال قبول واقعیت های پیرامون خود عمل کند.