آلبرت لوتولی ؛ رهبر سیاهپوستان آفریقای جنوبی

آلبرت لوتولی

نویسنده: الکس لاگوما
مترجم: کریم امامی
ناشر: خوارزمی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 112
اندازه کتاب: رقعی لب برگشته - سال انتشار: 1357 - دوره چاپ : 1

کمیاب - کیفیت :  نو

مروری بر کتاب

رهبر سیاهپوستان افریقای جنوبی

آلبرت جان موومبی لوتولی در ایستگاه ماموریت سولوسی در نزدیکی بولاوایو، در رودزیای جنوبی ، که زیمبابوه امروزی است، به دنیا آمد. در حالی که تاریخ تولد او ناشناخته باقی مانده است، او بعداً سال تولد خود را 1898 محاسبه کرد. پدرش، جان بونیان لوتولی، پسر کوچکتر یک رئیس قبیله در گروتویل در منطقه حفاظت شده ماموریت Umvoti در نزدیکی استانگر، ناتال بود.

او یک مبلغ مسیحی در کلیسای ادونتیست روز هفتم شد و در زمان تولد آلبرت، به عنوان مترجم در میان ماتابله رودزیا کار می کرد. مادرش، Mtonya Gumede، بخشی از دوران کودکی خود را در خانواده Cetewayo Kampande، پادشاه پادشاهی زولو گذراند، اما بیشتر در Groutville بزرگ شد. جان بونیان لوتولی، پدر آلبرت، زمانی که آلبرت کودکی خردسال بود درگذشت. [آ]زمانی بین سالهای 1906 تا 1908. آلبرت سومین فرزند این زوج بود. او دو خواهر و برادر دیگر داشت، آلفرد نسوزانا (بزرگترین فرزند) و مپانگوا (که در بدو تولد درگذشت). 

در سال 1933، بزرگان قبیله از لوتولی خواستند که رئیس شاخه مسیحی قبیله زولو شود تا جایگزین رئیس نامحبوب جوزیا مقوبو شود که در سال 1921 جایگزین مارتین لوتولی شده بود. به مدت دو سال تردید کرد، لوتولی از تدریس لذت برد و حقوق به عنوان رئیس تنها بود. 20 درصد از چیزی که او به عنوان معلم در آدامز دریافت کرد. برخی از همسالان او همچنین معتقد بودند که لوتولی، یکی از اولین معلمان آفریقایی در آدامز، پست خود را که جوانان آفریقایی را برای جامعه مدرن آماده می‌کرد، رها می‌کرد تا موقعیتی را به‌عنوان رئیسی که «سنتی» تلقی می‌شد، بپذیرند. با وجود این، او پاسخ در اکتبر 1935 پذیرفته شده و تبدیل به یک رئیس قبیله در سال 1936. 

لوتولی به عنوان یک رئیس، فلسفه اوبونتو را تمرین می کرد. اوبونتو انسانیت و وابستگی متقابل هر فرد را تشخیص داد. لوتولی با دموکراسی، خرد، صداقت و همدلی حکومت می کرد. لوتولی فهمید که موقعیت رئیس باید پاسخگوی نیازهای مردم باشد. لوتولی به عنوان یک رئیس و نه بالاتر از مردمش، به نظر می رسید. او رقص و آواز را در جشنواره های اجتماعی رهبری می کرد. یکی از اعضای جامعه از لوتولی به عنوان "مردی از مردم [که] نفوذ بسیار قوی بر جامعه داشت. او یک رئیس مردم بود." 

لوتولی به عنوان یک رئیس به پایتخت سلطنتی زولو در اولوندی دیدارهای مکرری انجام می داد . در اینجا او با دیگر سران و بزرگان برجسته زولو ملاقات می کرد. لوتولی با InDuna ، دوست دوران کودکی خود رابینز گوما، و همچنین شورایی از amakholwa (مسیحیان گرویده) و بزرگان آمابهینکا (سنت گرایان) در امور قضایی کار کرد. لوتولی زنانی را که به عنوان خردسالان اجتماعی و قانونی در نظر می‌گرفتند را در مشاوره‌های دموکراتیک خود گنجاند. لوتولی همچنین با بی‌توجهی به ممنوعیت دم‌آوری و فروش آبجو از طریق راه‌اندازی بارهای غیرمجاز معروف به Shebeens، پیشرفت اقتصادی زنان را تسهیل کرد. 

او این سمت را داشت تا اینکه در سال 1953 توسط دولت آپارتاید از سمت خود برکنار شد. با وجود این، در میان مردمش، او تا پایان عمر خود از حیثیت «رئیس» به عنوان یک سبک پیشاسمی استفاده کرد. رئیس لوتولی برای مقابله با قوانین زمین 1913 و 1936 که منجر به جابجایی و فقیر شدن سیاهپوستان شد، تلاش کرد جامعه خود را پرورش دهد. قوانین زمین بخشی از خشونت مربوط به جداسازی در آفریقای جنوبی بود. آفریقایی‌ها از زمین‌های خود محروم شدند و فقر در جامعه آفریقایی افزایش یافت، زیرا بسیاری از سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی مجبور بودند به مناطق شهری دورتر سفر کنند تا بتوانند کار کنند.

این نیز خانواده ها را بیشتر از هم جدا کرد. لوتولی به نابرابری اشاره کرد که سفیدپوستان برای زندگی راحت به 375 هکتار برای هر نفر نیاز دارند، با این حال خانواده های آفریقایی تنها به 6 جریب رسیدند. مقدار کمی زمینی که خانواده های آفریقایی داشتند در نهایت منجر به فرسودگی خاک می شد، زمین فاقد زمین مناسب برای چرا بود و زمین های ارثی کمی برای کودکان آفریقایی آینده وجود داشت .

لوتولی به شدت مخالف طرح بازسازی زمین دولت بود. این امر کشاورزان آفریقایی را وادار کرد تا گاوهای اضافی خود را با هزینه ای کمتر به کشاورزان سفیدپوستی بفروشند که زمین بسیار بیشتری داشتند تا بتوانند گاوهای تازه به دست آمده خود را در آنجا جمع کنند و ثروت بیشتری به دست آورند. لوتولی گفت: "راه حل شما این است که امروز گاوهای ما را ببرید زیرا دیروز زمین ما را گرفتید." او ادامه می دهد که گاوها دارایی های ارزشمند و منبع درآمد بسیاری از آفریقایی ها هستند و حذف این منبع درآمد نشان دهنده یک اقدام اقتصادی خشونت آمیز علیه آفریقایی ها است.