آفرین ادیب ؛ جشن نامه استاد ادیب برومند

آفرین ادیب

به کوشش: شاهین آریامنش
ناشر: شرکت سهامی انتشار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 733
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1393 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور

جشن نامه استاد ادیب برومند

کتاب حاضر، جشن‌نامة استاد «ادیب برومند» و دربردارندة مقالات و اشعاری از بزرگان علم، فرهنگ و ادب ایران زمین است که تقدیم به ایشان شده و در نودمین زادروز استاد چاپ و منتشر می‌شود. استاد «ادیب برومند»، هنرمند و قصیده‌سرای بزرگ معاصر است که هفتاد سال از عمر پربار خویش را صرف ایران کرده است. استاد برومند، از روزهای نخست تشکیل جبهة ملّی دوم، از پایه‌گذاران جبهه بود.

عبدالعلی ادیب برومند در بیست و یکم خردادماه ۱۳۰۳ درزادگاهش شهر (گز) از شهرستان «برخوار» از شهرهای کهن و تاریخی در بخش شمالی اصفهان به دنیا آمد.پدرش مرحوم(مصطفی قلیخان برومند) از جمله خوانین تجدد طلب عصر بود که به کار ملکداری و کشاورزی اشتغال داشت. وی به زبان فرانسه مسلط بود و از حسن خط و مقدمات زبان عربی و آگاهی های تاریخی بهره مند بود.

مادرش مرحوم (رباب غفار دخت) سواد خواندن و نوشتن داشت و درخانه داری و تنظیم امور اقتصادی خانواده زنی لیاقتمند و با شخصیت به شما میرفت و درباره تحصیلات فرزندان هم، پی گیری و علاقه مندی کامل از خود نشان میداد. عبدالعلی ادیب برومند در سن شش سالگی نزد معلم سرخانه که (ملاقنبر) نام داشت و مکتب دار بود، خواندن و نوشتن را آغاز کرد و پس از دو سال به اصفهان آمد و نخست دو، سه ماه در مدرسه(قدسیه) درس خواند و سپس در مدرسه (فرهنگ) به مدیریت روانشاد(مجید میراحمدی) از پیشگامان آموزش و پرورش اصفهان از کلاس سوم ابتدائی تا سوم متوسطه به تحصیل پرداخت.

احساسات میهن پرستانه و دلبستگی به استقلال و آزادی ایران در شرایط آن زمان وی را به سرودن اشعار میهنی و نگارش مقالاتی که بیانگر نظرات استقلال خواهانه و اصلاح طلبانه بود سوق میداد، مقالات و سروده هایی که در روزنامه ها و مجلاتی چون اخگر، عرفان، گلهای رنگا رنگ، نوبهار و … به چاپ میرسید و به تدریج او را به عرصه سیاست کشاند.

سازمان ملل امروز بسی مفتخر ست
که نماینده ی اعلام حقوق بشر ست
اینچنین مجمع فرمند ، بود سالی بیست
که به اعلام حقوق بشری مفتخر ست
کرد تدوین اصولی که به دیوان قضا
عدل را قاعده بر پایه ی آن مستقر ست
قدر والای بشر گردد از آنروز پدید
کز حقوق بشری ، خرد و کلان بهره ورست
باشد از جمله حقوق بشر : آزادی فرد
که مر او را بسوی فر و شرف راهبرست
در جهان موهبتی بهتر از آزادی نیست
که ازو گلشن  هستی ، همه پر برگ و برست
بعد از آن حق تساوی به بر قانون را
از حقوق بشری دان ، که بسی معتبرست
شد مساوات ، مقرر به تکالیف و حقوق
بهر انسان ، که به اوصاف نکو مشتهرست
حق آزادی ،و محفوظی از آزار و عذاب
از حقوقی است که شمشیر ستم را سپر ست
حق آزادی ، در ذکر حقایق ، حقیست
که بدان راز سرافرازی هر قوم ، درست
حق آزادی گفتار بود ز آن بشر
که گر اینش نبود ، از همه جا بی خبرست
حق ملکیت و دارندگی مال و منال
باشد ارزانی آنکس که ورا سیم و زرست
هست از آنجمله ، یکی هم بجهان حق دفاع
که بدیوان عدالت همه گه ، جلوه گرست
حق آزادی مذهب بود از جمله حقوق
که گر این نیست مقرّر بشر اندر خطر است
بردگی در خور حیثیت انسانی نیست
کاین سیه گون روشی ، از پس عهد حجرست
رنگ سیما نبود برتری افزای کسان
کامتیازات نژادی همه بی پا و پرست
حق راحت طلبی ، از پس یک سلسله کار
بس گرانقدر و گرامی ، چو حقوق دگرست
هیچکس را نتوان داشت به تبعید و به بند
از ره خود سری و زور ، که نا مغتفرست
آدمی را ز پی کوچ و اقامت حقیست
که بسی محترم اندر سفر و در حضرست
متهم را نتوان همچو بزهکار شمرد
تا نه محکوم بود ، تهمت او بی اثرست
هر کسی را بود این حق که به آزادی تام
بهر تحصیل فنون در پی کسب هنرست
هر کسی راست ز امنیت جمعی ، حقی
که بدان خاطرش آسوده ز بیم خطرست
هست در باب سیاست همه را حق  ورود
وان مع الواسطه یا خود به خود ، اندر شمر است
انتخابات دهد حق دخالت به عموم
که وکیل ارنه ز خلق است ز هر بد ، بترست
این ز اعلام « حقوق بشری » مختصریست
که سزاوار ستایش ، بر اهل نظرست
گر نباشد به جهان محترم این جمله حقوق
سعی انسان ، ز پی صلح و سعادت هدرست
در امان باد حقوق بشر از شر و فساد
تا به آفاق ، « ادیبا » سخن از خیر و شر ست

فهرست

 مقالات
یادداشت‌ها
شعرها
تصاویر
بخش انگلیسی