در یکی از روزهای اواخر اسفند ماه چشم به جهان هستی گشودم ، پدرم دوران جوانی اش را در خدمت پدر صاحب نامش به کار تجارت مشغول بود. بعلت فوت زود هنگام مادر ، از تربیت و مراقبت عاطفی او چیزی به یاد نداشت. و خلاصه کلام اینکه در مظلومیت کامل و تهی از محبت ، در میان فرزندان زن سوگلی بابا ، یعنی خواهران و برادران ناتنی خود به مرحله بلوغ و جوانی گام نهاده بود.

تحقیر و آزار این عزیز دردانه ها از او انسانی خجول و تسلیم ساخته بود که در مقابل سختی های زندگی آسیب پذیر می نمود. با این همه در امانت داری یگانه بود و اوقات خود را به عبادت خدا می گذرانید و این شیوه زیستن را تا آخرین لحظه حیات همچنان حفظ کرده بود و بالاخره در سن 26 سالگی تصمیم گرفتند که دخترعموی زیبا و کاردانش را که دختری هجده ساله بود به ازدواجش درآورند.