آتش کاروان ؛ مجموعه سروده های بیژن ترقی

آتش کاروان

نویسنده: بیژن ترقی
ناشر: بدرقه جاویدان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 560
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1385 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

ترانه های ناب و خیال انگیز ، غزلیات ، قصاید ، مثنوی ها ، اشعار نو ، رباعیات پیوسته ، طنزها ، مطایبات ، اخوانیات

بیژن ترقی شاعر و ترانه سرای ایرانی بود که در سال 1388 چشم از جهان فروبست ؛ مجموعه ی حاضر اکثر غزلیات ، ترانه ها ، شعرهای آزاد و منظومه های متفرقه این شاعر را که حاصل تلاشی پنجاه ساله است در خود جای داده و می توان تغییرات در سبک و باورهای نویسنده را که طی پنج دهه از عمر او به وقوع پیوسته در آن مشاهده کرد. بیژن ترقی کسی است که به عقیده داود حیدری در تاریخ و فرهنگ ایران سهمی غیرقابل انکار دارد ؛ برخی از سروده های این ترانه سرای معاصر با صدای هنرمندان ایرانی به اجرا درآمده است.

به‌ رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو زگلشن رو کرده نهان
در رهگذرش بادخزان
چـون پیک بلا بود
ای برگ ستمدیدة پاییزی
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
روزی تو هماغوش گلی بودی
دلداده ومدهوش گلی بودی
ای عاشق شیدا
دلـــدادة رســوا
گویمت چرا فسرده‌ام
درگل ، نه صفایی باشد نه وفایی
جز ستم ز وی نبرده‌ام
خار غمش در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شد نوگل گلشن و زیب چمن
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی پیوست
من ماندم و صد خارستم
وین پیکر بی‌جان
ای‌ تازه‌گل‌گلشن
پژمرده شوی چون من
هربرگ توافتد به‌رهی
پژمرده ولرزان