کوتاه ترین و زیباترین تعریف از دنیای آلیس را شاید بتوان به ویرجینیا وولف نسبت داد. ... آلیس از نشستن کنا رخواهرش لب آب و از بیکاری حوصله اش داشت حسابی سر می رفت.

یکی دو بار سرک کشیده بود توی کتابی که خواهرش می خواند، اما کتاب نه عکس داشت، نه گفتگو. آلیس با خودش گفت«کتاب بی عکس و گفتگو به چه درد می خوره؟»

در یک نیمروز تابستان سال 1862 چارلز لوتویج داجسن استاد ریاضیات دانشگاه آکسفورد که دنیا او را به نام لوییس کارول می شناسد. وقت قایق سواری با سه دختربچه که اسم یکی از آنها آلیس بود قصه ای فی البداهه تعریف کرد و چند روز بعد در دفتر خاطراتش نوشت: تمام دیشب بیدار ماندم و لاطائلاتی را نوشتم که آن روز برای آلیس و دو خواهرش سرهم کردم.

این لاطائلات بعدها تبدیل شد به یکی از مهم ترین آثار ادبی دنیا که هرچند در ظاهر قصه ای برای کودکان است به قول ویرجینیا وولف: آلیس کتابی برای کودکان نیست. کتابی است که در آن همه ی ما به دنیای کودکی باز می گردیم. لوییس کارول کاری کرد که هیچ کس موفق به انجامش نشده بود. به دنیای کودکی برگشت و از نو خلقش کرد.