- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 166782 - 83/1
- وزن: 1.00kg
بیست و یک گفتار درباره شاهنامه فردوسی
نویسنده: منصور رستگار فسایی
ناشر: نوید شیراز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 542
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1369 - دوره چاپ: 1
کمیاب - کیفیت : درحد نو
مروری بر کتاب
فردوسی به ایران تنها به عنوان یک جغرافیا نمینگرد، بلکه آن را یک فرهنگ، یک معنویت و یک سنت شناخته شده بدیهی میداند .به همین دلیل میکوشد تا در مرحله اول، کتاب خود را به نماد این فرهنگ تبدیل کند.بیش از یک هزاره از آفرینش شاهنامه به وسیله شاعر جاودانه ایران، فردوسی می گذرد. مردی که از یک سو گنجینه ای از رهاورد های ارزنده، ولی ازیادرفته نیاکان ما را از لابلای قرون و اعصار برآورد و به مردم خویش هدیه داد و از سویی دیگر فرهنگ گذشته پرفراز و نشیب ملت خویش را به عنوان وسیل های تردیدناپذیر، در بقا و دوام آب و خاک پاک وطن به کار گرفت و با صرف جان و جوانی خود، داستان راستی ها و منش های نیک نسل های برآمده از طوفان را آنچنان سرود که در هر گوشی نغمه ای و در هر دلی تأثیری از زمزمه و احساس عمیق خود بر جای نهاد.
هیچ شاعری در ادب ما، فردوسی نیست و فردوسی به لحاظ جامعیت کلامش به هیچیک از خیل سخن سرایان معاصر یا قبل و بعد از خود نمی ماند و تفاوتهای ریشهای در شخصیت، هدف، پیام و نوع زندگی فردی و آرمانهای اجتماعی او با دیگران به حدی است که او را به یک «استثنا» بدل می سازد. فردوسی به حافظ نمی ماند، اما حافظه حافظ از اوست. پیر سرمدی خراسان، سعدی شیراز نیست، اما استادی است که همیشه همسفر سعدی است.
با آنکه نه کلام فردوسی به مولوی می ماند، و نه پیامش، ولی در ژرفای اندیشهاش فصول مشترک عقلانی و منطقی فراوانی با مولانا وجود دارد، آنچنانکه سیمرغ هردو از قاف برمی خیزد ولی «سی» نیست و چهره ناجی یگانهای را به خود می گیرد که پرورنده و رهاسازنده است و اوجگیر و پرفراز ماننده…. اما شگفتا که امروزه، ما در گرماگرم حادثه های زمانه که مستقیم و غیرمستقیم با پیام فردوسی وجوه مشترک دارند، بیشتر، از حافظ و سعدی و مولوی سخن می رانیم تا از فردوسی....